On my way home
Blijf op de hoogte en volg Leonora
01 Augustus 2012 | Canada, Toronto
- afscheid borrels/ etentjes/ koffies
- West-side! BC: Vancouver, de Rockies, Vancouver Island.
- inpakken en wegwezen!
De laatste weken in Toronto. Vooral volop genieten van het zomerweer met 35 graden (wat als 40 graden voelde door de hoge vochtigheidsgehalte). Heerlijk om iedere dag in korte broek/rok op de fiets naar werk te gaan en ’s avonds zonder jas of vest door de stad te lopen. En natuurlijk ook de zomerse bbq’s en rondhangen op een van de stranden van Toronto.
De laatste weken stonden in het kader van het afronden van mijn artikel. Wat voelt dat goed zeg om alle puntjes op de i te zetten om dan uiteindelijk een volledig verslag met bijbehorende tabellen en grafieken te hebben. Na wat aanpassingen van mijn supervisor was het verslag op mijn laatste dag definitief. Als bijlage in een mail naar mijn supervisor in Nederland, klik * verzend*; nu is het echt klaar! Ook mijn beoordeling van mijn lokale begeleider was meer dan verwacht, het kon niet beter. Dit is nog niet het artikel dat wij willen publiceren, maar zo ver mogelijk om mijn studie af te kunnen ronden. Het plan is om een 2e artikel te schrijven waarin wij uitleggen wat voor statistisch dilemma wij hadden en welke analyse wij denken dat juist is.
Nu alles in het ziekenhuis klaar was, had ik alle rust in mijn laatste weekend om afscheid te nemen. Op het werk heb ik mij nog even geliefd gemaakt door te trakteren met stroopwafels en drop. Dit laat je opeens beseffen dat het niet zomaar een lekker koekje is.
In mijn laatste weekend heb ik mijn fiets verkocht, een afscheidsfeest gegeven, afscheidsdrankje met het werk, met een vriend een fietstocht door downtown gemaakt, nog wat gewinkeld (in de stortregen!! Alvast wennen voor wanneer ik terug ben in Nederland) en de laatste dingen geregeld. Leea, de Finse die ik in mijn eerste week in Toronto heb ontmoet en waarmee ik goede vriendinnen ben geworden, vertrok een paar dagen eerder dan mij terug naar Finland. Hoe jammer het ook was dat zij terug moest, het was ook gezellig om samen afscheid te nemen van de stad en onze vrienden. Wanneer je afscheid neemt, zie je opeens wat je in deze paar maanden hebt opgebouwd. Het afscheid kon ook niet beter: alle tijd, geen stress, iedereen gesproken/gezien, en op de laatste avond een afscheidsetentje met mijn vriendinnen. ’s Avonds terug naar huis zijn we in de auto dwars door de stad gereden, langs mijn oude kamer, langs het ziekenhuis en tussen de hoge gebouwen met alle lichtjes in het donker. De volgende dag zag ik vanuit het vliegtuig Toronto langzaam verdwijnen. Het kon niet dramatischer, alleen de vioolmuziek ontbrak.
Een paar uur later was ik alweer in Vancouver! Had er eigenlijk niet zo veel zin in: net afscheid genomen van Toronto, al mijn vrienden zaten ofwel in Toronto ofwel in Nederland, moest weer energie vinden om nieuwe vrienden te maken (en hetzelfde riedeltje van waar je vandaan komt, wat je doet, bla bla), en had mij nog niet zo veel verdiept in de stad en wat ik precies wilde doen. Gelukkig was er een warm welkom doordat mijn host (CouchSurfing) op mij stond te wachten bij het metro station. We zijn de stad in gelopen, wat gegeten, en de volgende dag alweer vroeg op weg met Moose, een tour operator, de Rockies in voor een 9-daagse trip. Heerlijk was het om rondgeleid te worden en even niet te hoeven plannen, zorgen te maken om een hostel, waar naar toe te gaan, wat te zien. Je stapt de bus in, je gids rijdt je ergens naar toe, je stapt uit, loopt een stukje, komt bij een super mooi uitzicht, neemt foto’s, en weer terug in de bus. Enige nadeel: geen idee wat we nu precies allemaal gezien hebben en waar we geweest zijn… :). Het was een super trip; leuke groep mensen, volle dagen, veel gezien en gedaan. Wel was het leven uit een koffer aangezien je iedere dag in ander hostel zit (en het feit dat ik al mijn spullen uit Toronto bij mij had maakte het niet makkelijker… haha).
Weer terug in Vancouver, na wéér afscheid te hebben moeten nemen van een groep, wilde ik eigenlijk gewoon terug naar Nederland. Maar aangezien het nog maar een week was om Vancouver en Vancouver Island te ontdekken, heb ik toch weer energie en wil gevonden om dit te doen. Via CouchSurfing had ik contact met Chris, een local uit Victoria (Vancouver Island), om te gaan hiken en kamperen. Kathy, een Nieuw Zeelandse die ik 5 min bij het ontbijt in een hostel had gesproken, ging ook mee. Het was meer dan geslaagd! Heerlijk rondrijden in een auto, lokale bands klonken uit de speakers, Chris die als local alle ins en outs kon vertellen en de weg wist, vrijheid met je tent, ieder dag een ei voor ontbijt gekookt op kampvuur, smores (uitleg volgt later), met de buren bij het vuur zitten. De liefde die de locals hebben voor hun eiland is echt bijzonder; dit is alles wat ze willen en velen van hen zijn nog niet van het eiland af geweest omdat ze hier zo gelukkig zijn. Wat ook opvallend is, was dat iedereen in Vancouver en Vancouver Island aanbood om samen met hen wiet te roken. Vancouver staat bekend om zijn goede kwaliteit wiet, ook al is het illegaal, en iedereen heeft wel wat op zak. Jaja, de smaak van Canada zit in meer dan eten :).
En dacht ik dat ik alles al van Canada wist, in deze laatste weken werden er nog wat dingen bijgespijkerd: bier atten op zijn Canadees, smores (zoete cracker + chocolade + warme marshmellow + cracker --> give me ‘some more’ = smore), bonen in Maple-saus, de Rednecks (zeg maar onze sjonnies).
Maar nu is het dan echt zover: over een paar uur vlieg ik van Vancouver terug naar Nederland. Meeeennnn, die 6 maanden zijn echt voorbij gevlogen! Heb weer super veel zin om jullie allemaal te zien/ spreken/ knuffelen en om weer aan de slag te gaan met mijn laatste co-schap. Tot snel!!
Liefs, Leonora
- West-side! BC: Vancouver, de Rockies, Vancouver Island.
- inpakken en wegwezen!
De laatste weken in Toronto. Vooral volop genieten van het zomerweer met 35 graden (wat als 40 graden voelde door de hoge vochtigheidsgehalte). Heerlijk om iedere dag in korte broek/rok op de fiets naar werk te gaan en ’s avonds zonder jas of vest door de stad te lopen. En natuurlijk ook de zomerse bbq’s en rondhangen op een van de stranden van Toronto.
De laatste weken stonden in het kader van het afronden van mijn artikel. Wat voelt dat goed zeg om alle puntjes op de i te zetten om dan uiteindelijk een volledig verslag met bijbehorende tabellen en grafieken te hebben. Na wat aanpassingen van mijn supervisor was het verslag op mijn laatste dag definitief. Als bijlage in een mail naar mijn supervisor in Nederland, klik * verzend*; nu is het echt klaar! Ook mijn beoordeling van mijn lokale begeleider was meer dan verwacht, het kon niet beter. Dit is nog niet het artikel dat wij willen publiceren, maar zo ver mogelijk om mijn studie af te kunnen ronden. Het plan is om een 2e artikel te schrijven waarin wij uitleggen wat voor statistisch dilemma wij hadden en welke analyse wij denken dat juist is.
Nu alles in het ziekenhuis klaar was, had ik alle rust in mijn laatste weekend om afscheid te nemen. Op het werk heb ik mij nog even geliefd gemaakt door te trakteren met stroopwafels en drop. Dit laat je opeens beseffen dat het niet zomaar een lekker koekje is.
In mijn laatste weekend heb ik mijn fiets verkocht, een afscheidsfeest gegeven, afscheidsdrankje met het werk, met een vriend een fietstocht door downtown gemaakt, nog wat gewinkeld (in de stortregen!! Alvast wennen voor wanneer ik terug ben in Nederland) en de laatste dingen geregeld. Leea, de Finse die ik in mijn eerste week in Toronto heb ontmoet en waarmee ik goede vriendinnen ben geworden, vertrok een paar dagen eerder dan mij terug naar Finland. Hoe jammer het ook was dat zij terug moest, het was ook gezellig om samen afscheid te nemen van de stad en onze vrienden. Wanneer je afscheid neemt, zie je opeens wat je in deze paar maanden hebt opgebouwd. Het afscheid kon ook niet beter: alle tijd, geen stress, iedereen gesproken/gezien, en op de laatste avond een afscheidsetentje met mijn vriendinnen. ’s Avonds terug naar huis zijn we in de auto dwars door de stad gereden, langs mijn oude kamer, langs het ziekenhuis en tussen de hoge gebouwen met alle lichtjes in het donker. De volgende dag zag ik vanuit het vliegtuig Toronto langzaam verdwijnen. Het kon niet dramatischer, alleen de vioolmuziek ontbrak.
Een paar uur later was ik alweer in Vancouver! Had er eigenlijk niet zo veel zin in: net afscheid genomen van Toronto, al mijn vrienden zaten ofwel in Toronto ofwel in Nederland, moest weer energie vinden om nieuwe vrienden te maken (en hetzelfde riedeltje van waar je vandaan komt, wat je doet, bla bla), en had mij nog niet zo veel verdiept in de stad en wat ik precies wilde doen. Gelukkig was er een warm welkom doordat mijn host (CouchSurfing) op mij stond te wachten bij het metro station. We zijn de stad in gelopen, wat gegeten, en de volgende dag alweer vroeg op weg met Moose, een tour operator, de Rockies in voor een 9-daagse trip. Heerlijk was het om rondgeleid te worden en even niet te hoeven plannen, zorgen te maken om een hostel, waar naar toe te gaan, wat te zien. Je stapt de bus in, je gids rijdt je ergens naar toe, je stapt uit, loopt een stukje, komt bij een super mooi uitzicht, neemt foto’s, en weer terug in de bus. Enige nadeel: geen idee wat we nu precies allemaal gezien hebben en waar we geweest zijn… :). Het was een super trip; leuke groep mensen, volle dagen, veel gezien en gedaan. Wel was het leven uit een koffer aangezien je iedere dag in ander hostel zit (en het feit dat ik al mijn spullen uit Toronto bij mij had maakte het niet makkelijker… haha).
Weer terug in Vancouver, na wéér afscheid te hebben moeten nemen van een groep, wilde ik eigenlijk gewoon terug naar Nederland. Maar aangezien het nog maar een week was om Vancouver en Vancouver Island te ontdekken, heb ik toch weer energie en wil gevonden om dit te doen. Via CouchSurfing had ik contact met Chris, een local uit Victoria (Vancouver Island), om te gaan hiken en kamperen. Kathy, een Nieuw Zeelandse die ik 5 min bij het ontbijt in een hostel had gesproken, ging ook mee. Het was meer dan geslaagd! Heerlijk rondrijden in een auto, lokale bands klonken uit de speakers, Chris die als local alle ins en outs kon vertellen en de weg wist, vrijheid met je tent, ieder dag een ei voor ontbijt gekookt op kampvuur, smores (uitleg volgt later), met de buren bij het vuur zitten. De liefde die de locals hebben voor hun eiland is echt bijzonder; dit is alles wat ze willen en velen van hen zijn nog niet van het eiland af geweest omdat ze hier zo gelukkig zijn. Wat ook opvallend is, was dat iedereen in Vancouver en Vancouver Island aanbood om samen met hen wiet te roken. Vancouver staat bekend om zijn goede kwaliteit wiet, ook al is het illegaal, en iedereen heeft wel wat op zak. Jaja, de smaak van Canada zit in meer dan eten :).
En dacht ik dat ik alles al van Canada wist, in deze laatste weken werden er nog wat dingen bijgespijkerd: bier atten op zijn Canadees, smores (zoete cracker + chocolade + warme marshmellow + cracker --> give me ‘some more’ = smore), bonen in Maple-saus, de Rednecks (zeg maar onze sjonnies).
Maar nu is het dan echt zover: over een paar uur vlieg ik van Vancouver terug naar Nederland. Meeeennnn, die 6 maanden zijn echt voorbij gevlogen! Heb weer super veel zin om jullie allemaal te zien/ spreken/ knuffelen en om weer aan de slag te gaan met mijn laatste co-schap. Tot snel!!
Liefs, Leonora
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
