Genieten
Door: Leonoradeboo
Blijf op de hoogte en volg Leonora
27 Maart 2012 | Canada, Toronto
Genieten
- research: It’s a go! Het data-verzamelen is begonnen.
- fietsen, fietsen, fietsen!
- opvallend: met stadion meejuichen om IJshockeyspelers die elkaar te vuist gaan. More poutine please :)
- in de planning: Vancouver trip plannen, nicht Karin komt naar Toronto!
Research
Laat ik beginnen waar ik de vorige keer geëindigd ben: het onderzoek. Erg leuk om te horen dat jullie ook gefrustreerd raakten na mijn verhaal, haha. Vier weken geleden zakte de moed mij even in de schoenen toen bleek dat Plan A misschien überhaupt niet door kon gaan, Plan B eigenlijk geen plan B was omdat het 4 weken zou duren voordat ik ook daarmee kon beginnen en er toen maar ter plekke een Plan C werd bedacht…. Gelukkig kreeg ik nog aan het einde van diezelfde dag een mailtje: It’s a go! Ik doe nu onderzoek naar het verloop van PSA (een stofje in het bloed dat onder andere een teken kan zijn van prostaatkanker) nadat iemand zijn prostaat met prostaatkanker erin is verwijderd. Waar komt het in de praktijk op neer? De hele dag door, weken achter elkaar, achter de computer, blik gefixeerd op het scherm, hand vastgegroeid aan de muis, uren klikkend en statussen scannend doorlezen van 2800 patiënten en van een selecte groep hiervan meer gegevens invoeren. In het begin wilde ik hier als een bezetene doorheen werken om het maar klaar te hebben, nu merk ik dat dit dus grotendeels hét onderzoek is. Na iedere dag is er weer een nieuwe dag om door te gaan en je moet het maandenlang kunnen volhouden. Er zijn dagen dat gmail en facebook iedere 5 minuten gecheckt worden, andere dagen zijn afwisselender door besprekingen, cursussen en uitgebreid lunchen met falafel of sushi. Met mijn collega’s wordt het ook steeds gezelliger. Met liefde hoor ik hun frustraties over hun vrouw en kinderen aan, kom ik erachter dat zij toch wel aardig onder de plak zitten en horen zij mij uit over mijn weekendbelevenissen.
De afgelopen weken ben ik er bijna iedere avond en heel het weekend op uit gegaan om alle hoeken van Toronto te verkennen, bij verschillende evenementen en voorstellingen aanwezig te zijn en vrienden en nieuwe mensen te ontmoeten voor eten/ pub/ feest of door de stad lopen. Zo ben ik naar modern ballet geweest, was ik bij een toneelstuk in een huis uit 1820 met spelers uit die tijd waarbij het verhaal zich verplaatst in de verschillende kamers, een tour over de Carillon klokken, Graffiti Walk door de stad, vreugdevuur op Toronto Islands, het Lunacy cabaret (waarbij het niet duidelijk was wie een acteur was die een dragqueen speelde en wie het echt was…) en naar het Distillery Historic District (met veel galeries en kunstwerken) . Vorige week kwam ik er achter dat dit niet maanden vol te houden is en dat het eigenlijk ook heerlijk is om even niets te doen :). Zoals de oude wijzen onder ons zeggen: het is tijd om echt te genieten. Met de zon en 28 graden van afgelopen week ging dat perfect: het is zo lekker om met je boek op het terras met baklava in de zon te zitten, koffie in de pauze buiten te drinken, langs de vele speciaalzaken en aparte kledingwinkels in Kengsinton Market te lopen, met de fiets erop uit gaan… Genieten!
Jaja, zoals het een echte Hollandse betaamt heb ik een fiets gekocht! En niet zomaar een, nee, dat moet natuurlijk in stijl: op mijn rode fiets, met mijn rode jas en rode helm doorkruis is als een rode duivel de stad. Zo lekker om na het uitgaan niet in de kou op de streetcar te hoeven wachten, je in 10 minuten aan de andere kant van de stad bent, langs Lake Ontario te fietsen en je met lekker weer er zonder doel op uit kunt gaan. Bij mijn noordelijke tocht kwam ik in een wijk met miljonairhuizen terecht. Het leek wel Disneyland! Mijn god; gigantische huizen, 4 auto’s ervoor… het gaf goede inspiratie om maandag weer aan de slag te gaan. Het is wel wennen aan het verkeer; de auto’s houden geen rekening met fietsen, dus het is vooral goed uitkijken. Waarom de Canadezen hun fietsbel gebruiken om een auto te waarschuwen, is mij echter nog niet duidelijk…
Over Nederlands gesproken: de gratis dingen zijn al ontdekt: maandag movienight in mijn flat met zelfgebakken muffins en koekjes, Wycick Wednesday met gratis pizza, elke vrijdagavond film op de universiteit. Dit is een lekker contrast met het dure eten in de supermarkt (half brood is $2-3) en de dure drank (goedkoopste fles wijn 7,95 dollar; bier in de kroeg 6-9 dollar per glas). Uit eten gaan is echter vergeleken met Nederland wel redelijk goedkoop (hoofdgerecht 8 dollar), wat zeker niet verkeerd is :).
Of ik al Canadees aan het worden ben? Super zijn de sportwedstrijden waarvan een hele happening wordt gemaakt (het gaat niet alleen om de wedstrijd, maar vooral om de entertainment eromheen), de vele muffins en ik ben zelfs een echte fan geworden van de poutines! Zo lekker! Die zurige patat, dikke laag saus eroverheen met brokken zachte kaas. Je kunt het je niet voorstellen, maar het is echt iets om naar uit te kijken :). Ook over het IJshockey ben ik enthousiast geworden; het snelle spel, de agressie, het gekletter van hockeysticks en helmen tegen de wanden. Wat wel apart is, is dat wanneer er gevochten wordt, het hele stadion opstaat om te juichen en hen aan te moedigen. Pedagogisch niet helemaal verantwoord denk ik… Het weer hier is ook typisch; heel wisselend en totaal onvoorspelbaar. Zo voel je de ene dag na 15 minuten buiten je vingers niet meer door de kou en kun je 2 dagen later in je t-shirt in de zon zitten.
Inmiddels heb ik al een aardige groep vrienden om mij heen verzameld. Via CoushSurfing heb ik een aantal mensen ontmoet met wie ik nu vaker afspreek om te eten of de stad in te gaan. Opvallend is dat ik vooral goed kan optrekken met mensen die zoals ik in Toronto voor een aantal maanden zijn voor studie/werk, en dus niet echt met de Canadezen zelf. Na veel discussies met mensen die hier kort en langer wonen, zijn dit de conclusies over vriendschap in Canada: je kunt hier met onbekenden een fantastische avond hebben, veel mensen ontmoeten, en hen daarna nooit meer zien. Echt vrienden maken is lastig, vooral ook omdat het onduidelijk blijft of je nu wel of niet echte vrienden bent en je opeens niets meer van diegene kunt horen. Dit is vooral lastig als je hier langer wilt wonen, maar voor de paar maanden dat ik hier zit is het makkelijke contact en het worden meegenomen naar feesten ideaal. Het is echt geweldig wanneer de plannen voor de avond 4x veranderen, je uiteindelijk op een superleuk huisfeest terecht komt en discussies hebt met een tapijtlegger tot aan een Rus of ingenieur.
Voor zover mijn update vanuit Toronto. Bij jullie in Nederland gaat het steeds lekkerder weer worden en wordt het tijd voor terrasjes pakken met een koel glas wit bier of een lekker wijntje. Ook genieten dus!
Veel liefs!
- research: It’s a go! Het data-verzamelen is begonnen.
- fietsen, fietsen, fietsen!
- opvallend: met stadion meejuichen om IJshockeyspelers die elkaar te vuist gaan. More poutine please :)
- in de planning: Vancouver trip plannen, nicht Karin komt naar Toronto!
Research
Laat ik beginnen waar ik de vorige keer geëindigd ben: het onderzoek. Erg leuk om te horen dat jullie ook gefrustreerd raakten na mijn verhaal, haha. Vier weken geleden zakte de moed mij even in de schoenen toen bleek dat Plan A misschien überhaupt niet door kon gaan, Plan B eigenlijk geen plan B was omdat het 4 weken zou duren voordat ik ook daarmee kon beginnen en er toen maar ter plekke een Plan C werd bedacht…. Gelukkig kreeg ik nog aan het einde van diezelfde dag een mailtje: It’s a go! Ik doe nu onderzoek naar het verloop van PSA (een stofje in het bloed dat onder andere een teken kan zijn van prostaatkanker) nadat iemand zijn prostaat met prostaatkanker erin is verwijderd. Waar komt het in de praktijk op neer? De hele dag door, weken achter elkaar, achter de computer, blik gefixeerd op het scherm, hand vastgegroeid aan de muis, uren klikkend en statussen scannend doorlezen van 2800 patiënten en van een selecte groep hiervan meer gegevens invoeren. In het begin wilde ik hier als een bezetene doorheen werken om het maar klaar te hebben, nu merk ik dat dit dus grotendeels hét onderzoek is. Na iedere dag is er weer een nieuwe dag om door te gaan en je moet het maandenlang kunnen volhouden. Er zijn dagen dat gmail en facebook iedere 5 minuten gecheckt worden, andere dagen zijn afwisselender door besprekingen, cursussen en uitgebreid lunchen met falafel of sushi. Met mijn collega’s wordt het ook steeds gezelliger. Met liefde hoor ik hun frustraties over hun vrouw en kinderen aan, kom ik erachter dat zij toch wel aardig onder de plak zitten en horen zij mij uit over mijn weekendbelevenissen.
De afgelopen weken ben ik er bijna iedere avond en heel het weekend op uit gegaan om alle hoeken van Toronto te verkennen, bij verschillende evenementen en voorstellingen aanwezig te zijn en vrienden en nieuwe mensen te ontmoeten voor eten/ pub/ feest of door de stad lopen. Zo ben ik naar modern ballet geweest, was ik bij een toneelstuk in een huis uit 1820 met spelers uit die tijd waarbij het verhaal zich verplaatst in de verschillende kamers, een tour over de Carillon klokken, Graffiti Walk door de stad, vreugdevuur op Toronto Islands, het Lunacy cabaret (waarbij het niet duidelijk was wie een acteur was die een dragqueen speelde en wie het echt was…) en naar het Distillery Historic District (met veel galeries en kunstwerken) . Vorige week kwam ik er achter dat dit niet maanden vol te houden is en dat het eigenlijk ook heerlijk is om even niets te doen :). Zoals de oude wijzen onder ons zeggen: het is tijd om echt te genieten. Met de zon en 28 graden van afgelopen week ging dat perfect: het is zo lekker om met je boek op het terras met baklava in de zon te zitten, koffie in de pauze buiten te drinken, langs de vele speciaalzaken en aparte kledingwinkels in Kengsinton Market te lopen, met de fiets erop uit gaan… Genieten!
Jaja, zoals het een echte Hollandse betaamt heb ik een fiets gekocht! En niet zomaar een, nee, dat moet natuurlijk in stijl: op mijn rode fiets, met mijn rode jas en rode helm doorkruis is als een rode duivel de stad. Zo lekker om na het uitgaan niet in de kou op de streetcar te hoeven wachten, je in 10 minuten aan de andere kant van de stad bent, langs Lake Ontario te fietsen en je met lekker weer er zonder doel op uit kunt gaan. Bij mijn noordelijke tocht kwam ik in een wijk met miljonairhuizen terecht. Het leek wel Disneyland! Mijn god; gigantische huizen, 4 auto’s ervoor… het gaf goede inspiratie om maandag weer aan de slag te gaan. Het is wel wennen aan het verkeer; de auto’s houden geen rekening met fietsen, dus het is vooral goed uitkijken. Waarom de Canadezen hun fietsbel gebruiken om een auto te waarschuwen, is mij echter nog niet duidelijk…
Over Nederlands gesproken: de gratis dingen zijn al ontdekt: maandag movienight in mijn flat met zelfgebakken muffins en koekjes, Wycick Wednesday met gratis pizza, elke vrijdagavond film op de universiteit. Dit is een lekker contrast met het dure eten in de supermarkt (half brood is $2-3) en de dure drank (goedkoopste fles wijn 7,95 dollar; bier in de kroeg 6-9 dollar per glas). Uit eten gaan is echter vergeleken met Nederland wel redelijk goedkoop (hoofdgerecht 8 dollar), wat zeker niet verkeerd is :).
Of ik al Canadees aan het worden ben? Super zijn de sportwedstrijden waarvan een hele happening wordt gemaakt (het gaat niet alleen om de wedstrijd, maar vooral om de entertainment eromheen), de vele muffins en ik ben zelfs een echte fan geworden van de poutines! Zo lekker! Die zurige patat, dikke laag saus eroverheen met brokken zachte kaas. Je kunt het je niet voorstellen, maar het is echt iets om naar uit te kijken :). Ook over het IJshockey ben ik enthousiast geworden; het snelle spel, de agressie, het gekletter van hockeysticks en helmen tegen de wanden. Wat wel apart is, is dat wanneer er gevochten wordt, het hele stadion opstaat om te juichen en hen aan te moedigen. Pedagogisch niet helemaal verantwoord denk ik… Het weer hier is ook typisch; heel wisselend en totaal onvoorspelbaar. Zo voel je de ene dag na 15 minuten buiten je vingers niet meer door de kou en kun je 2 dagen later in je t-shirt in de zon zitten.
Inmiddels heb ik al een aardige groep vrienden om mij heen verzameld. Via CoushSurfing heb ik een aantal mensen ontmoet met wie ik nu vaker afspreek om te eten of de stad in te gaan. Opvallend is dat ik vooral goed kan optrekken met mensen die zoals ik in Toronto voor een aantal maanden zijn voor studie/werk, en dus niet echt met de Canadezen zelf. Na veel discussies met mensen die hier kort en langer wonen, zijn dit de conclusies over vriendschap in Canada: je kunt hier met onbekenden een fantastische avond hebben, veel mensen ontmoeten, en hen daarna nooit meer zien. Echt vrienden maken is lastig, vooral ook omdat het onduidelijk blijft of je nu wel of niet echte vrienden bent en je opeens niets meer van diegene kunt horen. Dit is vooral lastig als je hier langer wilt wonen, maar voor de paar maanden dat ik hier zit is het makkelijke contact en het worden meegenomen naar feesten ideaal. Het is echt geweldig wanneer de plannen voor de avond 4x veranderen, je uiteindelijk op een superleuk huisfeest terecht komt en discussies hebt met een tapijtlegger tot aan een Rus of ingenieur.
Voor zover mijn update vanuit Toronto. Bij jullie in Nederland gaat het steeds lekkerder weer worden en wordt het tijd voor terrasjes pakken met een koel glas wit bier of een lekker wijntje. Ook genieten dus!
Veel liefs!
-
27 Maart 2012 - 06:03
Judith:
Leuke update Leo! Kan me door je manier van schrijven lekker inleven :) Die poutine wil ik ook weleens proberen...kan me voorstellen dat het moeilijker is om vrienden te worden met de locals, maar zo te lezen heb je het prima naar je zin met andere tijdelijke inwoners van Toronto, dus ik zeg, vooral genieten! En nog veel succes/sterkte met je onderzoek, toch wel redelijk taai om zo nog een paar maanden achter de computer te moeten zitten....Maar gelukkig bestaat er fb:) xx -
27 Maart 2012 - 06:23
Sofieke:
Hoi schat! Leuk om te lezen, volgens mij vermaak jij je daar wel. Een troost: je bent niet de enige die doordeweeks aan de muis vastgeroest zit.. Kus -
27 Maart 2012 - 06:37
Floor:
Ha Leo, wat een Heerlijk verhaal weer, klinkt als een fantastische tijd!
groetjes
floor -
27 Maart 2012 - 09:59
Jude:
Haha ik ging poutines googlen, zit er idd heel smerig uit maar geloof jou wel dat het lekker is ;) leuk verhaal weer, je schrijft onwijs beeldend haha moet ik juud gelijk geven, krijg een aardig idee van je leventje daar zo! Succes met je onderzoek, klinkt niet het meest boeiende idd maar goed je moet er maar het beste van maken en dat kan jij wel. Mis je wel een beetje hoor! Kussie -
27 Maart 2012 - 10:16
Lot:
Chica! Wat een enthousiast verhaal weer, superleuk!! Het stuk over vriendschappen klinkt bekend, maar als t maar gezellig is, maakt het niet uit:). Net als het stuk over facebook je grote tijdverdrijf (had ik ook:P). Succes met je onderzoek, geniet van je tijd daar!! xxx -
27 Maart 2012 - 14:02
Sas:
Hee leo!
Klinkt alsof je het nog steeds enorm naar je zin hebt daar! Sportief hoor, zo lekker op je fietsje de hele stad verkennen. Er moet natuurlijk ook wel op de kilootjes gelet worden met al die poutines (ziet er trouwens beetje viezig uit met die dikke lage saus erover, haha)! Gelukkig is er nu eindelijk duidelijkheid over je onderzoek en kan je meer doen dan alleen maar heel veel vrienden maken en leuke uitjes...(want dat gaat natuurlijk zooooo vervelen.... NOT). Nou succes met je onderzoek en veel plezier nog daar! Enne... kom je nog terug?...
xx sas -
27 Maart 2012 - 20:50
Floor (B):
Leo! Wat een top update is dit weer. Ik ben altijd weer blij als ik dat mailtje van waarbenjijnu.nl in mijn mailbox krijg. Dat betekend weer een smeuig verhaal tot in detail uitgewerkt. Geweldig! Alsof we het met jou mee maken.
We spreken elkaar snel weer!
Liefs
Floor -
29 Maart 2012 - 17:47
Gian Luigi:
Grazie delle belle foto che ho guardato con piacere Un bacio e buon lavoro dallo zio Gian Luigi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
